ละครเวที ปัจจุบัน และวัยเยาว์ Stage play, Present, and Childhood

ละครเวที ปัจจุบัน และวัยเยาว์

Stage play, Present, and Childhood

 

บัตรสำหรับรอบสื่อมวลชน

เมื่อวานนี้ฉันได้มีโอกาสไปดูละครเวทีเรื่อง “มานีและชูใจ”

หลังจากห่างหายจากการดูละครเวทีไปนานเกือบ 5 ปี

แค่เวลาเพียง 5 ปี ทำให้ฉันหลงลืมมนต์สเน่ห์ของละครเวทีไปจนเกือบหมด

แต่เวลาเพียแค่ไม่นานหลังจากการแสดงเริ่มต้น

ความทรงจำเก่าๆในวัยเยาว์ของฉันก็ได้ฟื้นคืนกลับมา

รวมถึงความทรงจำเกี่ยวกับละครเวทีที่ฉันลืมเลือนไปแล้ว

Yesterday I saw a stage play “Come here and show heart”.

After I saw stage play when 5 years ago.

Only 5 years, I’m going to forget the charm of stage play.

But when this stage play started in short time,

My young memory came back

Together with my memory about stage play came back too.

 

ตัวอย่างแบบเรียน "มานะ มานี ปิติ และชูใจ"

ละครเวทีเรื่อง “มานีและชูใจ” ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก

แบบเรียนภาษาไทย พ.ศ. 2521 ของกระทรวงศึกษาธิการ

ที่มีตัวละครหลักในการเล่าเรื่องอยู่ 4 ตัวคือ

“มานะ มานี ปิติ ชูใจ” ซึ่งเป็นผลงานของ อ.รัชนี ศรีไพรวรรณ

ถูกดัดแปลงนำมาทำเป็นละครเวทีครั้งแรกเมื่อปี 2538

โดยชาวสถาปัตย์ จุฬาฯ รุ่น 63

และปัจจุบันถูกนำกลับมารีเมคใหม่อีกครั้ง โดย คุณเอ๋ ศุภกร เหรียญสุวรรณ

The name of stage play is “Manee and ChooJai”. 

English name is “Come here and show heart”.

It has inspiration from Thai subject book in 1978 made by Ministry of Education.

It has 4 main characters for telling story.

4 main characters are “Mana Manee Phiti ChooJai” (Thai Name) written by Aj. Ratchanee SriPriwan.

And modified to made the first stage play in 1995. 
By college students of Faculty of architecture in Chulalongkorn University

 

หน้าปกสูจิบัตร

ด้วยเหตุที่ว่าอยากให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านบล็อกนี้

ไปดูละครเวทีให้สนุก จึงไม่อยากเล่าเรื่องย่อให้ทุกคนได้ฟังก่อน

อยากให้ทุกคนเข้าไปดูแบบไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรเหมือนอย่างที่ฉันเข้าไปดู

และได้กลับมาแชร์กันว่าดูแล้วคุณรู้สึกและได้อะไรกลับมา

อีกอย่างจะให้เขียนถึงการแสดงและวิจารณ์เสื้อผ้าหน้าผม

ก็แน่ใจว่าแต่ละรอบคงออกมาแตกต่างกันไม่มากก็น้อย

เพราะยังไงมันก็คือเสน่ห์ของละครเวที

ทีนี้...ฉันเลยจะมาเล่าถึงสิ่งที่ฉันได้รับจากละครเวทีเรื่องนี้แทนจะดีกว่า

Because I hope everyone who read my blog

Enjoy seeing this stage play, so I don’t tell this story to you.

I don’t want everyone know about this story before as same as me.

And come back to share your feeling before you watched it. 
In addition, I think every play in the stage play has differences. 
I sure it will play a little of difference or a big of difference. 
Because it is the charm of stage plays. 
So, this blog will tell you about ideas and feeling that I receive after I watched it.

หนึ่งในละครเวทีที่ฉันเคยแสดง

“ฉันรักละครเวที” บอกเลยตามตรง

สมัยที่ฉันเรียนมหาวิทยาลัย

ฉันเคยแสดงละครเวทีมาหนึ่งครั้ง

และทำหน้าที่ต่างๆที่เกี่ยวข้องกับละครเวทีมาเกือบหมด

ยกเว้นหน้าที่ “ผู้กำกับ” ที่อยากเป็นมากแต่ก็ไม่เคยได้เป็น

“I love stage play”

When I studied in university,

I’ve ever played a stage play

And done almost position in stage play,

Except position “Director” that I want to be the most, but I wasn’t.

ความสนุกอย่างหนึ่งของละครเวทีคือความสด

และการนำผู้ชมเข้ามามีส่วนร่วมกับละครเราให้ได้

ไม่ว่าจะด้วยการเข้าไปมีส่วนร่วมทางอารมณ์หรือกิจกรรม

และอีกอย่างหนึ่งคือเรามีกิจกรรมทำร่วมกันกับเพื่อน

โดยที่ไม่ต้องสนใจเรื่องเกรดว่าจะออกมาเป็นยังไง

เพราะละครเวทีไม่มีเกรดมีแต่ประสบการณ์การทำงานจริงร่วมกับเพื่อน

One of stage play’s amusements is freshness

And taking audient share their experience with stage play

No matter what, their emotion or activities.

And one thing that I like in stage play is activities that I do with my friends.

I don’t care about grade

Because stage play hasn’t grade but it has a lot of memories with my friends.

 

ละครเวทีเรื่องล่าสุดแสดงกับเพื่อนๆในที่ทำงานเก่า

จนกระทั่งฉันเรียนจบมหาวิทยาลัยออกมา

ฉันก็ได้หันหลังให้กับละครเวทีอย่างสิ้นเชิง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เพราะฉันเลิกรักละครเวที

หรือเพราะฉันมัวแต่ทำงานหาเงินเลี้ยงดูตัวเอง

Until I graduated,

I really didn’t touch in stage play.

I don’t know why, maybe I think I didn’t love stage play

Or I focus to make money.

 

วัยเด็กที่แสนสนุกสนาน

ความฝันในวัยเยาว์กับความจริงในปัจจุบัน

ดูเป็นเรื่องที่ไม่ไปในแนวทางเดียวกันเท่าไหร่

ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา

ถึงฉันจะได้ลองทำอะไรหลายๆอย่าง

แต่ยังไม่เจอสิ่งที่ “ใช่” ซักอย่าง

หลายอย่างที่ฉันทำตอบกลับมาหาฉันว่า “ยังไม่ใช่”

แต่ฉันก็จะไม่ยอมแพ้หรอกนะ

วันหนึ่งฉันก็จะเจออะไรที่อยู่ตรงกลางระหว่างความฝันกับความจริง

ที่ๆ “ใช่และไม่ใช่” อยู่กันได้อย่าง “พอดี”

My young dream and my now real life

It is opposed to each other.

In 5 years ago,

I’ve ever done varied things

But I’ve found the “YES” thing

Varied things answer come bake to me “They were NOT”.

However I don’t want to be loser

One day I will find something that between my dream and real

That it is “YES” can stay with “NO” at the right moment.

 

วัยผู้ใหญ่ในโลกแห่งความจริง

คงเหมือนความขาดๆเกินๆในละครเวทีเรื่องนี้ก็ทำได้อย่าง “พอดี”

และ “ดีพอ” ที่จะสร้างความสุข วิพากย์สังคม และสอดแทรกแง่คิด

ให้กับทุกคนที่เข้าไปดูละครเวที่เรื่อง “มานีและชูใจ” ได้อย่างเพียงพอ 
As same as this stage play that wasn’t accurate but it’s good enough 

And can sufficiently transfer a happy time, social criticisms and another point of view 
For everyone who see this stage play.

 
ตัวละครหลักๆในเรื่อง
ซึ่งหนึ่งนอกจากตัวละครที่ฉันชื่นชอบหลายๆตัว 
ฉันต้องขอชมการเปิดเพลงเลี้ยงโรงละครก่อนการแสดงและระหว่างพักเบรก 
ที่ใครเป็นคนรุ่นที่ได้เรียนแบบเรียนนี้รับรองว่า 
ต้องร้องและทำท่าประกอบได้อย่างน้อยก็ 2-3 เพลง 
และเพลงประกอบของละครเวทีเรื่องนี้ยังมีแต่เพลงเพราะๆและความหมายดีๆอีกด้วย 
Another thing that I like other than some character is Music that open in theater before and between performances. 
I think some people who have ever studied this subject book 
Can sing and dance 2 – 3 songs. 
Moreover, songs in this stage play are very melodious and have good meaning

ปล. ฉันเป็นมือใหม่สำหรับการดูละครเวทีมาก

ฉันแค่อยากจดจำและเขียนถึงสิ่งที่ทำให้ฉันได้มีความสุขในช่วงเวลาหนึ่ง

และได้เติมไฟในตะเกียงฝันให้ฉันสู้ต่อไป

PS. I’m not a stage play professional.

I only want to memory and write something that make me happy

And fill fuel in my dream lamp to make me fight for my future.

ขอขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนเกี่ยวข้องไม่ว่าท่านจะเป็นใครคิดว่าท่านคงรู้ตัว

Thank you everyone that relate in this stage play. You can make me happy. Thank you.